Geçenlerde aklıma ara ara çıkarıp karıştırdığım günlüğüm geldi.Belki de hayatımda yaşadığım en zor dönemlerdi dediğim zamanlarda her günümü hatta her anımı kaydetmiştim.Öfkemi,sevincimi biriyle yerine bir şeye aktarmıştım.
Fanboy zamanlarımdan olduğu için üstü böyle.Öyle gözüktüğüne bakmayın ben buna sınav yılım olmasında rağmen işi gücü bırakıp 2 saat ayırmıştım ^^
Günlüğümü 2 bölüme ayırmışım birisi ''Anlık'' birisi ''Günlük'' veya ne dersem.Her şeyi deli gibi kaydetmişim.
Şuan okurken bile elim ayağım titreyerek açıyorum.Resmen geçmişimle yüzleşiyorum.Üzüntülerimi hatırlıyorum.Atasım fırlatasım isyan edesim geliyor fakat bunu da yapmak istemiyorum.Neler atlattığımı görmek cesaret veriyor çünkü.Kendi halime ağladığımda oluyor o kadar garip ki.Mesela şu cümlelerimi ilk okuduğumda ağlamıştım,acımıştım kendime.
''Çok yalnızım günlük,sana bağımlı olmayı sevmiyorum...''
''İntihar etmeyi düşünüyorum fakat sonra aklıma sevdiğim 2-3 insan,ailem ve hayallerim geliyor...''
Bunu 2 yıl önce yazdığınızı ve şimdilerde okuduğunuzu hayal edin,ne kadar rahatsız edici değil mi?
Bu günlük benim her şeyim.Geçmişim,öğrendiklerim,oluşumum.İçinde güzel şeyler de yok değil.Dediğim her planı gerçekleştirdiğimi yazdığım bir yazı var.Bana kendime ''AFERİN BE'' dedirtti.
Yeni bir günlüğe başlasam mı dedim bugün sonra aklıma bloğum geldi.Burası da bir nevi günlüğüm,sadece bir tek ben okumuyorum sizlere de yazdığım gibi koşup gösteriyorum :)
Anıl iyi ki o zor dönemleri atlatabilmişsin. İyi ki yaşamayı seçmişsin. Kimbilir neler yaşadın...
YanıtlaSilBen o ilk cümleyi çok beğendim. Güllü dikenli olanı. Alıntı mı yoksa sen mi yazdın? Çünkü artık senden bekliyorum böyle cümleler.
Bir de o diğer cümle içimi çok fena burktu. Yalnızlıkla ilgili olan. Sanırım aynı yaşlarda aynı şeyleri hissetmişiz. Ama sen daha güzel ifade etmişsin. Ben sanırım öyle bir şey yazmaya cesaret edememiştim.
Evet ben yazdım o sözü alıntı değil.Yazıyı yazdım ve bir anda içime doğdu öyle bir cümle;kendi geçmişimi bir şeye benzetmek istedim :')
SilYaşadım kendi çapımda(belki de 2 katı) üzüntüler.Belki anlatsam kulağa bu kadar acıklı gelmez ama yaşamak gerekiyor her şeyi .Beni anlamanıza sevindim,benzer acıları yaşamış insanlar birbirini daha iyi anlarlar zaten :)
Benden böyle cümleler duymayı beklemenize sevindim ^^