Can Kırıkları

 O kadar tuhaf bir gelişme yaşadım ki hayatımda hala net bir şekilde yorumlayamıyorum.Kötü ayrıldığım bir dostum 2 yıl sonra mesaj attı,sohbet ettik,eski anılar hakkında dalga geçtik,geyik yaptık.Değişen o kadar şey olmuş ki hayatım da bir kez daha kafama dank etti.

Öyle böyle herkesin hayatında kötü bir öğrencilik dönemi olmuştur.Bunu ben 7-8. sınıf gibi erken bir dönemde yaşadım.Hayatımda geçirdiğim ve hala aklıma gelince ürktüğüm 2 berbat seneydi.Fazla açmayacağım kendi yaramı deşmek istemiyorum ama çok değer verip çok kazık yemiştim kısacası.

Şimdi mutluyum yaşadılarımdan?Fifti fifti.Aldıkları da oldu benden götürdükleri de.Geleceğime ışık oldu.Olgunlaştım,insanlardan uzaklaştıkça yeteneklerimi keşfettim;kırıldıkça hırslandım.Götürdükleri de oldu..hatta belki teraziye koysak bir tık fazla gelir.İnsanların her hareketine üzülen kırılan biri oldum.Belki yakın dostlarım bilmez ama onların en ufak sinir bozucu hareketine bile saatlerce ağlayabiliyorum.Hiçbir zaman yansıtmadım,yansıtmam da.Çünkü bu benim yaşadıklarım sonunda bana kalmış kötü bir miras,suçlusu şimdikiler değil.

Bu hayatta gerçekten herkes ne yaşattıysa tek tek yaşıyor.Bana güvenin şu yaşımda çok örneğini gördüm.Şuraya bir liste yapsam isimlerini,yazıyı okumaya üşenirsiniz.

Çok serzenişte bulundun biliyorum ama her şeyden çok sevdiğim bloğuma da taşımak istedim bunları.Her zaman gülüp eğlenen,ders çalışan,her şeyi biliyormuş gibi davranan hayatı mükemmel bir insan değilim:görünenin aksine.

Benim de çok ''can kırıklarım'' var.