Haftanın Güncesi #7

Okulun ilk haftası kendimi cenazeye gider gibi hissettim,neredeyse her gün.Üstümde bir tembellik,yorgunluk ve uykusuzluk.Okulda da farksız.Ya başım sırada uyudum ya da daha fazla uyumamak için dışarı çıkıp hava aldım.

Bu hafta böyle gidiyor derken bir anda beni bir şey kendime getirdi hem de tokat gibi.İyi Geceler Küçük Joe,en sevdiğim blogger,benim bloğumu ziyaret edip yazılarımı okudu.Neredeyse hepsini ve o kadar güzel yorumlar bırakmış ki cevaplarken ağzım başımda 360 derece dönüyordu.Bana iyi bir yazar olabileceğimi söyledi,o sözlerinden sonra üstümdeki tembelliği bir hamlede fırlattım.

Blog aleminin güzelliği de bu ya,herkes halden anlıyor,duygu insanlık nedir biliyor.Çoğuna göre yeni sayılmama rağmen bunu ciddi anlamda yaşadım.

Ben ingilizce bir çeviri yapıyordum ya bahsettim mi şuan hatırlamıyorum :& onun süresi taa 18 Marttaymış.Kendimi boşuna sıkmışım 15 tatilde.Fakat yine her şerde bir hayır var,buna hep inanıyorum.Şimdi onu 15 tatilde yapmasam hem tatil daha bomboş olacaktı hem de ben onu bir daha yapamayacaktım.(Yumurta ağzına gelince bir şeyler yapan biriyim)

Dil Anlatım hocamız pazartesiye kadar Çanakkale Savaşı konulu bir şiir yazmamızı söyledi.Belki şimdi söyleyeceğim şey biraz size absürd gelebilir ama ben şiirden çok düz yazıdan duygu alan biriyim.Hatta öyleki edebiyat dersinde şiir ve düz yazı karşılaştırmasında şiire daha duygulu denince sinirleniyorum.Hayır arkadaşım o kişiden kişiye değişir hangi akıllı çıkıp bu nesneldir diyebilir ki?

Yazdım yine bir şeyler fakat beğendim mi?Hayır.Bir şeyleri zorunlu yapamıyorum,yapsam da olmuyor işte.

Biyolojici de bir ödev vermiş ki yaz yaz bitmedi...doğrusu şöyle olacak galiba  yapabileceğim 5 gün varken ben son gün yaptım, yani bugün.

Abim gidince ilk işim şu bilgisayarı yerine almak olacak.Hem dikkatimi dağıtıyor hem de çok yer kaplıyor.

Spotify:Anıl Ateş

Bitirişi de dünden kalan bir fotoğrafla yapayım hadi