Gece Kuşluğu

Hiçbir zaman erken yatmayı seven bir çocuk olmadım.Küçükken bile annemlerin zoruyla ağlaya ağlaya yatağa giderdim.Giderdim gitmesine de uyumazdım.Bir o yana bir bu yana döner abimi uyandırmaya çalışırdım.''Abi uyudun mu...of salak hemen uyuyo..abiiii?!'' abim de benim aksime yatağa başını koydu mu uyudurdu.Hala dalgasını geçerim,ikimizin de bu huyu aynı,değişmeyecek.

Gece yaşamayı,üretmeyi,düşünmeyi seviyorum.Güneş bereket,güneş enerji,güneş mutluluk derler ama benim için enerji,mutluluk denince aklıma hep ay,yıldızlar ve karanlık gökyüzünün altında parlayan cadde ışıkları gelir.

Uykuyu seviyor muyum?Evet hem de çok.Ama uykudan daha çok seviyorum geceleri.Ne kadar uykum olursa olsun direnebiliyorum.Yok sağlıkmış yok oymuş buymuş...kafam dinlese kalbim istediğini yapıyor.Bir şekilde uyanık kalıyor ve gece iş başı yapıyor.

Çalışması da kendi çapında tabi canım.Hayaller kuruyor,geleceğini düşünüyor,dünyayı,ülkesini,arkadaşlarını,kırgınlıklarını...neden,nasıl bıkmıyor bilmiyorum.Bazen soruyorum ona da ''Acaba artık ışıkları kapatsak mı?Yoruldum.'' İnadından vazgeçmiyor.''HAYIR.Son bir düşüneceğim şey kaldı sonra uyursun.''

Beynine,kalbine söz geçiren var mı aramızda?

Gece kuşluğu deyince aklınıza Baykuşlar gelmesin hemen.Hani nereye giderseniz gidin karşılaştığınız kahverengi serçeler(kanaryalar) var ya,minicikler,onlar gelsin.

Çünkü gece kuşları diğerlerinden farklı değildir.Onlar da ağlar,güler,sevinir fakat pek göstermez sabahları,onun dünyası geceleridir.

İyi Geceler

(Günaydın)