Üzerine fazlaca düşündüğüm,denediğim geçen sene İngilizce bir sunumunu bile yaptığım ama başaramadığım bir konu.
Gün içinde insanları kırmaktan sürekli korkuyoruz aman şunu dersem ayıp olur mu şuna ne tepki verir falan filan.Ama hiçbir zaman bunu kendimiz için düşünmüyoruz.''ÇOK ÇİRKİNİM YA OF'' lak diye suratımıza suratımıza söyliyiveriyoruz.Birine karşı desek ya ağlar ya sinirlenir.Eee bizim içimizdekinin canı yok mu?
İşin vicdani kısmına da bakarsan ÇOK şeye sahibiz.El kol bacak parmaklar gözlerimiz.Birçok insanda olan ama bir çoğunda da olmayan şeyler.En çok da şükredilmesi gereken onlar,güzelliğimiz,saçımız başımız değil.
Kendimi sevmeye daha çok çalışacağım artık ya.Çünkü sahip olduğumuz her şey ama her şey tek kullanımlık ve ben de fırsatları kaçırmayı seven bir insan değilim ^^ Ya siz?
Bu aralar ruh halim içindeki savaşları bloğuma taşıyorum.
Kısa kısa yazılar,derin anlamlar ve düşünceler.
Bakalım bu gidişatı ne tür bir yazı bozacak :)
Kendisini beğenen ama övgü için beğenmiyormuş gibi yapanları da unutmayayım:
hepsine ek olarak "hayır" demeyi bilmeyenleriz biz ve bu yüzden hep kaybedenleriz. teşekkürler bu yazılar için.
YanıtlaSilbeklerim ben de > RECEP ÇETİNER
Ekleme için teşekkür ederim,gezeceğim bloğunuzda :)
SilAnıl ben seni hayretle izliyorum. Kendime nasıl davrandığımın bilincine ben otuzlu yaşlarımın ikinci yarısında aydım. Keşke senin kadar gençken böyle bir şeyin farkına varsaydım. Meditasyon bana çok fayda sağladı bu konuda. Çünkü meditasyonda, diyelim nefesine odaklanacaksın ya, ve diyelim aklın uçtu gitti başka yerlere, bunu fark edince sadece tekrar nefesine odaklanıyorsun. Örneğin kendine kızmıyorsun, sinirlenmiyorsun, bağırıp çağırmıyorsun. Sadece doğru olana geri dönüyorsun. Ben böyle farkına vardım kendimle ilişkimin ne kadar kavga dövüş olduğunu. Fark edince, kendime "böyle konuşmak zorunda değilsin" diyorum. Ve gerçekten de zorunda değilim. Daha iyi sonuç elde etmiyorum. O zaman?
YanıtlaSilSize akıl vermek bana düşer mi bilmem ama belki de kendinize bunu diretiyorsunudur.Aslında meditasyon yaparken rahatladığınızı sanırken kendinizi ''rahat olmaya'' mecbur bırakmış oluyorsunuz.İlk yoga yaptığım zamanlar fark etmedim ama daha sonraları bazı zamanlar zoraki rahatlamalara girmeye çalıştığımı sezdim.İnternette de şöyle bir gezince meditasyon vs. şeylerin depresyona sürüklediğini öğrendim ne kadar doğru bilemem :/ sizin durumda bu zoralik olabilir.Başka bir deyişle yüzeysellik.
YanıtlaSilSadece nasıl davrandığımı keşfettim fakat asıl önemli olan bunu düzeltmek.Ben bunu hayatım boyu başaramazken siz 30'lu yaşlarınızın yarısında aydınlanıp hayatınız boyu sürdürebilirsiniz.Bu şansınız nefes aldığınız sürece var :)
Estağfurullah. Ama sanırım tam söyleyememişim. Normalde kendimle güzel konuşmadığımı meditasyon sayesinde fark ettim demek istemiştim. Meditasyon onun tersi çünkü. Hızlı yazınca sanırım anlamı kaydırmışım.
Sil:)
Bu yorum yazar tarafından silindi.
SilŞimdi anladım tamamdır :D
SilEfor sarf ettiğiniz,zaman ayırdığınız bir şeyin size yarar sağlaması ne güzel ^^
Cok guzel tespitler. Haklisin. Hirpaliyoruz biricik kendimizi.
YanıtlaSilAynen öyle :')
Sil