Annem okurken dikkatimi çekmişti,konusunu da öğrenince kesinlikle ''tam benlik'' dedim bir heves okumaya başladım.Kitap Japonyanın Çin soykırımını anlatıyor.(Bana göre gerçek bir soykırım) Japonyayı vs. seven biri olarak bu tür karanlık yüzlerini de biliyorum.Maalesef iki milletin de işkence kültürü ve kan sevgisi konusunda birbirlerinden aşağı kalır yanı yok.
Kitap ilk başlarda çok sürükleyici,sürekli uzak doğu hakkında bir şeyler öğretiyor sizlere.Fakat bir 100 sayfa sonra kan,ter,göz yaşından başka hiçbir şey okumaz oluyorsunuz.Biliyorum hepsi gerçek ve üzücü olan da bu.Yazar kendi dedesinin,babasının hayatını kaleme almış.Ben okurken üzüntüye dayanamazken yazarın yazarkenki yüz ifadesini,ruh halini çok merak ediyorum.
Size abartmıyorum resmen saydım 100 sayfa boyunca sadece bir kadının cenazesi anlatılıyor.Eee kitap böyle olunca haliyen mutluyken okuyasım gelmedi;öyle öyle kaç ay elimde kaldı.Monoton filmleri severim ama kitap olunca cıks olmuyo ya,bayıyor.
Güzel şeyler öğrendim ama Çin hakkında.Gerçi güzel diyemem ama işte güzel olan öğrenmek.Hani bunlar köpekleri canlı canlı yakıp yiyo ya işte nedenini kısmen keşfettim.Japonlar Çin köylerini istila ettikten sonra yerli köpekler ceset yemeye başlamış açlıktan.Binlerce köpek zombi gibi olmuş.Bunun üzerine sağ kalanlar Japonlar yerine köpeklerle savaşmaya başlamış.Yakmışlar,kesmişler.Okurken içim gitti bir taraftan da empati yapıp ürküttüm.Bence bu bölgedeki kültür tarihlerine dayanıyor.Şimdi de köpeklerin lanetli vs. olduklarına inandıklarını düşünüyorum doğru mudur bilmem sadece benim bir çıkarımım araştırmayı pek istemiyorum bu tip canilikleri.
Kitap Nobel ödüllü.Gerçekten de hak etmiş sıkıcı olmasına rağmen.Ağır bir dili yok sadece sakız gibi uzayan konular var lakin hepsi gerçek oluşundan uzun.
Eğer madalyonun arka tarafını görmek istiyorsanız bu tip kitaplara ve bu kitaba bir bakın derim :x
2012 Nobel Edebiyat Ödülü - Mo Yan'ın Türkçeye çevrilen ilk kitabı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder