İç Huzur

 Bazen çevremde ne kadar kötü şeyler olsa da,fırtınalar kopsa da içimin cennet gibi olduğunu hissediyorum.Her şeyden etkilenen biri olarak bunu başarabildiğimi fark ettim.

Eskisi kadar takmıyorum her şeyi,kim beni seviyor kim bana değer veriyor insanlardan ne bekliyorum? Fark ettim ki bunları sorun etmeyi azalttım.

Formülünü biliyor muyum? Hayır.

Bence bu sadece alışmışlıkla alakalı.Bir şeylere,birilerine sürekli değer verip istediğiniz değeri göremediğinizde artık dediğiniz kısımda devreye bıkmışlıklık ve devamında umursamama geliyor.Hani hiçbir şeyi takmayan insanlara diyoruz ya ''Ne kadar gamsız!''

Doğrusunu söylemek gerekirse bu tip insanlar sinirimi bozardı çünkü bunu yapmayı başaramadığım için kıskanırdım.Fakat şimdi bakış açım değişti çoğuna.Anladım ki insanlar alışmışlıklardan sonra umursama hissini kaybedebiliyor.Hepsi için demiyorum istisnalar da vardır elbet.

Benim ''artık'' dediğim şey ne oldu bir fikrim yok.

Sadece bundan sonra başlıktaki şeye daha çok odaklanmaya karar verdim.Kendime,kendi işime.

İç huzur;sizi ve çevreyi gördüğünüz pencereyi güzelleştirecek şey.