Umut Durakları 1 Yaşında!

 Meymenetsiz yüz ifademe ve yorgun bedenime rağmen içimde yine bir mutluluk var.Sanki bir şeylerin karşılığını almış gibi hissediyorum.Bloğumda bir yılı doldurdum.Para mı kazandım?Hayır.Hayranlarım mı oldu?Hayır.Hiçbirin de olmasını gerçek anlamda istemedim.Bu sadece yazmanın,aktarmanın ve paylaşmanın verdiği olgunlaşma sevinci.

Hayatımda en ''iyi ki'' dediğim bireysel işim blog açmış olmak sanırım.Günlüğümü internete taşımak,insanlarla fikir alış verişi yapmak,düşüncelerimi paylaşmak bana o kadar büyüleyici geliyor ki anlatamam halbuki günümüzde bu işler parmakların 5 dakika çalışmasına bakıyor.

+26.000 insan okumuş bu bloğu ya da şöyle bir geçerken bakmış.İlk başlarken böyle beklemiyordum tarzında bir şey diyemeyeceğim.Çünkü blog nedir ne değildir bilmeden başladım yazmaya.Burayı sadece not defteri gibi kullandım,benim evdeki deneme defterimin internetteki haliydi.Sonra baktım ki yalnız değilim,insanlar var burada!O zaman utangaç olmanın anlamı yok dedim.Her gün içime kapanarak yazdığım günlüğümü buraya taşıyarak yüzlerinden önce fikirlerini sevdiğim,tavsiye aldığım insanlar edindim.Bu günlük yazma tanımını bir öncekinden daha çok sevdim.

Yazmak,düşünmek benim hayatımdaki 2 önemli olgu.İkisinden de ayrı bir haz alıyorum.Ne yazdığım ne düşündüğüm önemli değil.Bu yüzden yi ki açmışım bu bloğu iyi ki.Okuyorum,düşünüyorum,yazıyorum ve Umut Duraklarına aktarıyorum.

Hiç kaybolmayacak,eskimeyecek,çizilmeyecek,yırtılmayacak;benim zihnimin derinliği kadar var olacak ca'nım defterim.

Umut Durakları mutlu yıllara :')

İsimli isimsiz bu bloğu okuyan fikirlerime zaman ayırarak beni onure eden sizlere teşekkür ederim her kim olduğun önemli değil bana değer verip bu yazıyı açtığın için ben de sana değer veriyorum.

♥

Bloğumun adı ve açılma hikayesi: tık