3 Ocak 2016 Pazar

Büyümenin Sancısı-Geçmişin İzleri


İçimi dökmeli yazı.

Sadece ben miyim bunu yaşayan bilmiyorum ama 2 yıl önce yaşadığım şeylerin bir benzerini görünce aynı şeyleri tekrar yaşayacakmışım gibi hissediyorum.Resmen geçmişte olan şeylerin önüme tekrar gelecek korkusuyla yaşıyorum.Bu beni içten içe yiyor.

Aynı şey bugün de oldu.Olayları pek deşmek istemiyorum ama bir örnek vereyim.A sokağında beni 2 yıl önce bir köpek ısırdı diyelim.Ben 2 yıl sonra B sokağından geçiyorum aynı köpek cinsinden görüyorum ama bu sokaktakiler ısırmıyor bunu biliyorum.Fakat yine de korkuyorum.Kafamda kuruyorum.

Bu köpek beni ısıracak

Toparlanamayacağım

Her şey kötüye gidecek

...

Nasıl atlatmam gerektiğine dair en ufak bir fikrim bile yok.Sadece bunu yaşamak istemiyorum.Gerçekten istemiyorum.

En son okuduğum kitabın ismi bu ruh halimin teşhisi gibi;

''Büyümenin Sancısı''



4 yorum:

  1. Aynı zaman diliminde aynı kitabı okumuş ve aşağı yukarı aynı şeyleri düşünmüşüz sanırım. Büyümek zor. Gerçekten zor. Ama her yokuşun bir inişi vardır. Belki de "büyüdüğümüzde " karşılaşttığımız şeyler çok güzel olacak. En azından ben kendimi böyle motive ediyor, sancılarla baş edebiliyorum. Ha, birde ağrı kesiciler onları almazsan bu dünya çekilmiyor ;)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aa ne güzel tesadüf!Söylediklerine kesinlikle katılıyorum sonuçta yağmur yağmadan gökkuşağı çıkmıyor :)

      Sil
  2. Aslında bir travma yaşamışsın senin anlattığına bakılırsa, bunu bir uzmanla görüşme ihtiyacı duymuyorsan eğer sana söyleyeceğimi deneyebilirsin.

    Anthony Robbins diye bir kişisel gelişim uzmanı bir benzetme yapar: yarış arabaları var ya, onlar zaman zaman yoldan çıkıp bir yerlere toslar. Yarış arabası (hayatın) yoldan çıkıp duvara doğru hızla yol aldığında, gözünü duvara dikersen, duvara toslaman hemen hemen kaçınılmaz olur. Fakat kendine hakim olup da zorla kafanı yol (senin istediğin yön) tarafına çevirebilirsen, arabayı da yol tarafına sürme ihtimalin yükselir.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Birkaç kere okuyup kendimi o konumda canlandırdım,ne kadar mükemmel bir felsefe bu o.O
      Ah bir psikoloji ve ergenlik denen şey olmasa bitiş çizgisine gideceğim de onlar duvar gibi çıkıyor karşıma.Belki de saçımı başımı yolmak yerine soğuk kanlı profosyonel bir sürücü olmalıyım,güzel bir manevra ve devam!

      Sil