Paylaşmak Adına Yaşamak

Sosyal medyanın hatta internetin bile olmadığı zamanlarda insanların duygularını saf halde sadece yüz yüze konuştuğu insanlarla paylaşması nasıl bir his çok merak ediyorum.Durum şuan ekranın içine akıtmaktan ibaret.Üzüldün mü aç sosyal medyayı söv millete için rahatlasın,mutlu musun al eline telefonu paylaş başarını herkesle,şanın yükselsin.

Paylaşmak bence hastalıktan çok bir alışkanlık.Kötü veya zararlı olarak nitelendirirsem makale olur konu ciddileşir o yüzden oraya parmak basmayacağım.Mesela 2009da facebook açtığımda tek baktığım şey anasayfamdı ve  birkaç saçma salak söz paylaşırdım.O zamanlar da mutlu olurdum hem de çok.Fakat hiçbirini fotoğraflayıp paylaşmazdım veya duyurmazdım.Hayatıma devam eder keyfini çıkarırdım.Şimdi ise fotoğraf çekmek,anı biriktirmek benim için bir hayat memak meselesi gibi.Yaşamayı boşver önemli olan anı önemli olan paylaşma! triplerindeyim.

Kitap paylaşımı yapan instagram blogları var ya hedef koyuyorlar şu kadar okuyacağım falan bana biraz komik geliyor.Başlarda öyle şeyleri sevip katılmış olsam da sonra U dönüşü yaptım.Kitap okumak kabuğa çekilmek gibi benim için.Duyurup reklam yapılacak,övgü toplama malzemesi olarak kullanılacak bir şey değil.

Neyse şimdi ben de bu yazıyı yazdım;

önce burada yayınlayıp sonra diğer sosyal medya hesaplarımdan paylaşacağım.

Bunlar heeep alışkanlıktan başka bir şey değil.